روایت دختر جوان از تجاوز قاچاقچیان انسان
کارلا
خاسینتو در باغی ساکت و آرام نشسته است. او به گل و گیاه باغ می نگرد و
صدای همهمه ی مردم را از پشت پرچین باغ می شنود. کارلا به چشم های من خیره
می شود و با صدایی لرزان می گوید: 43200 بار.
رقم 43200 بار همان رقم تخمینی او در مورد دفعاتی است که توسط قاچاقچیان انسان مورد تجاوز قرار گرفته است. او می گوید که روزی 30 بار، در هفت روز هفته و به مدت چهار سال.
داستان او روایتگر وقایع تلخ قاچاق انسان در ایالات متحده و مکزیک است؛ اتفاقی تلخ که زندگی هزاران دختر مکزیکی مانند کارلا را تحت شعاع خود قرار داده است.
قاچاق
انسان به تجارتی سودآور بدل شده و مرز هم نمی شناسد. کار تا جایی پیشرفته
که شهرهای کشور مکزیک به شهرهای آتلانتا و نیویورک متصل شده اند. انگشت
اتهام مقامات ایالات متحده و مکزیک شهری در نواحی مرکزی مکزیک را نشانه
رفته است که به عقیده آن ها، مرکز اصلی باندهای قاچاق انسان است. قربانیان زن قاچاق انسان، پیش از ورود به عرصه روسپیگری، به این شهر می روند. نام این شهر «تنانسینگو» است.
تنانسینگو، محل تلاقی قاچاقچیان انسان در مکزیک
جمعیت
این شهر حدود 13 هزار نفر است. سوزان کاپج، سفیر بین الملل وزارت امور
خارجه آمریکا در بخش مبارزه علیه قاچاق انسان، می گوید که علت اصلی شهرت
این شهر بحث روسپیگریِ آن است.
کاپج می گوید: «فعالیت اصلی این شهر همین است. روسپیگری صنعت اصلی شهر است.
با این حال، در نواحی کوچکتر روستایی، دختران جوان هیچ اطلاعی از شهرت
اصلی شهر تنانسینگو ندارند. بنابراین، آن ها نسبت به مردانی که از این شهر
به محل زندگی شان می روند، مشکوک نمی شوند. آن دختران نگون بخت فکر می کنند
که آینده ی روشنی با آن شخص خواهند داشت. آن ها فکر می کنند که عاشق شده
اند. تقریبا تمام قربانیان قاچاق انسان در این شهر همین داستان را روایت می
کنند.»
بدرفتاری از پنج سالگی
کارلا می گوید که از همان سن پنج سالگی مورد سو استفاده قرار می گرفته و
مادرش هم چندان اهمیتی به او نمی داده است. او می گوید: «نابهنجاری رفتاری
در خانواده ما وجود داشت. من از سن پنج سالگی توسط یکی از اقوام مورد سو
استفاده و بدرفتاری قرار می گرفتم.»
او در سن 12 سالگی هدف یک باند قاچاق انسان قرار گرفت؛ مردی که با مهربانی با او صحبت می کرد و اتومبیل زیبایی داشت.
کارلا می گوید که روزی در ایستگاه متروی مکزیکوسیتی منتظر دوستانم بودم که
پسربچه ی شیرینی فروشی پیش من آمد و گفت شخصی برای من یک بسته شکلات به
عنوان هدیه فرستاده است. کارلا می گوید که پنج دقیقه بعد مردی پیش من آمد و
گفت که فروشنده ی خودروهای کارکرده است.
آن مرد از دوران کودکی
خود حرف زد و گفت که او هم مورد سو استفاده قرار گرفته است. همین حرف ها
بود که یخ ملاقات نسبتا عجیب ما را آب کرد. او مردی مودب و مهربان به نظر
رسید. آن ها شماره تلفن همدیگر را گرفتند و یک هفته آن مرد با کارلا تماس
گرفت. کارلا سر از پا نمی شناخت. او به کارلا پیشنهاد داد که با خودروی
قرمز و سرعتی اش به نزدیکی شهر «پوئبلا» سفر کنند.
کارلا می گوید: «وقتی ماشین او را دیدم، اصلا باور نمی کردم. من از دیدن
همچنین ماشینی شگفت زده شده بودم. برایم جالب بود. او به من گفت که سوار
ماشینش شوم و دوری بزنیم.»
پرچم های سرخ رنگ
آن مرد 22 ساله تقریبا 10 سال از کارلا بزرگتر بود. طولی نکشید که او رضایت
کارلا را جلب کرد. کارلا چند شب قبل از آن روز، کمی دیرتر از معمول به
خانه رفت، ولی مادرش در را بر روی او باز نکرد.
او می گوید: «روز بعد از تماسش، همراه او رفتم. من سه ماه با او زندگی کردم
و او در تمام آن مدت با من با مهربانی رفتار کرد. او عاشق من بود، برایم
لباس می خرید، به من توجه می کرد، برایم کفش می خرید، گل، شکلات، هر چه که
دوست داشتم برایم می خرید.»
اما همه جا پر از پرچم های سرخ رنگ بود.
کارلا می گوید که آن مرد حدود یک هفته او را در آپارتمان محل زندگی شان
تنها گذاشت. اقوام او همراه با چند دختر هر هفته به آپارتمانشان می رفتند.
کارلا یک بار شهامت به خرج داد و از آن مرد پرسید که آن ها چه می خواهند که
این قدر به آپارتمانشان می آیند. او نیز در جواب صادقانه گفت: «آن ها
روسپی هستند.»
کارلا می گوید: «چند روز بعد همه چیز تغییر کرد. او به من گفت که باید وارد این راه شوم و تمام چیزهای مربوط به آن را به من گفت.»
چهار سالِ جهنمی
آن روزها، آغاز چهار سال جهنمی بود. اولین تجربه ی روسپیگری او در شهر
گوادالاخارا، یکی از بزرگ ترین شهرهای مکزیک، اتفاق شد. کارلا می گوید: «من
از ساعت 10 صبح تا نیمه های شب مشغول این کار بودم. یک هفته آنجا بودیم.
خودتان حساب کنید: 20 بار در روز، برای یک هفته. بعضی از مردها به من می
خندیدند، چرا که من گریه می کردم. من باید چشمانم را می بستم تا نبینم چه
اتفاقی رخ می دهد.»
کارلا به چند شهر دیگر هم رفت. هیچ روز تعطیلی یا استراحتی برای او وجود
نداشت. کارلا می گوید که روزی 30 مرتبه باید تن به این ذلت می داد.
فرزند ناخواسته
یک روز پلیس وارد هتل شد. پلیس همه ی مردان را بیرون کرد و درب هتل را بست.
کارلا فکر می کرد که شانسشان زده که پلیس برای نجات آن ها سرزده است.
اما او اشتباه می کرد. حدود 30 افسر پلیس وارد آنجا شدند و تمام دخترها و
زن ها را به اتاق های هتل بردند و از آن ها فیلم های نامناسب تهیه کردند.
افسران پلیس به دختران و زنان گفتند که اگر کاری که آن ها می خواهند را
انجام ندهند، فیلم ها را به دست خانواده هایشان خواهند رساند.
تصور باردار شدن در زندگیِ کابوس وار کارلا بدترین اتفاق ممکن بود
کارلا
که آن موقع 13 سال داشت، می گوید: «آن ها چندش آور بودند، چون می دانستند
سن ما پایین تر از سن قانونی است. ما بزرگ نشده بودیم. چهره های نگران و
مضطربی داشتیم. دختری بین ما بود که تنها 10 سال داشت. بعضی از دختران گریه
می کردند. آن ها به افسرها گفتند که سنشان خیلی پایین است، اما آن ها
توجهی نکردند.»
تصور باردار شدن در زندگیِ کابوس وار کارلا بدترین اتفاق ممکن بود.
او اما در 15 سالگی صاحب یک دختر شد. یکی از دلال های هتل پدر دختر کارلا
بود. آن دختر حتی کار را بدتر کرده بود، چرا که کارلا می دانست اگر به
امیال و خواسته های آن مرد تن ندهد، او بدون شک بلایی سر دخترش خواهد آورد.
آن مرد یک ماه پس از به دنیا آمدن نوزاد، او را از مادرش جدا کرد و کارلا
تا یک سالگی دخترش او را ندید.
کارلا خاسینتو در نهایت در سال 2006 و در جریان یک عملیات ضد قاچاق انسان در مکزیکوسیتی آزاد شد.
چهار سال رقت بار سرانجام به پایان رسید. چهار سالی که هر روزش برای او
مانند شکنجه بود. او هنگام آزادی همچنان زیر سن قانونی قرار داشت. درست است
که او آزاد شده، اما خاطرات و اتفاقات آن چهار سال تا آخرین روز زندگی
همراه کارلا خواهد بود.
سی ان ان به طور مستقل بخش هایی از داستان کارلا را تایید می کند. ما پس از
آزادی او با گروه «متحد علیه قاچاق انسان» و یکی از مقامات ارشد پناهگاه
«مسیر خانه» که پس از آزادی یک سال میزبان کارلا بود، صحبت کرده ایم. به
دلیل ماهیت پرونده های قاچاق انسان، بررسی صحت تمام اتفاقات مقدور نیست.
چشمانتان را باز کنید
کارلا در حال حاضر 23 سال دارد. او حامی گردهمایی های ضد قاچاق انسان است و
داستانش را در کنفرانس ها و همایش ها تعریف می کند. او در ژوئیه سال جاری
میلادی، داستانش را در واتیکان برای پاپ فرانسیس هم تعریف کرد. کارلا در
ماه مه در کنگره ایالات متحده حاضر شد و برای آن ها نیز صحبت کرد.
پیام کارلا واضح است: قاچاق انسان و روسپیگری اجباری همچنان در جهان رخ می دهد و آمار آن رو به افزایش است.
او می گوید: «دختران زیر سن قانونی اغفال
شده و از خانواده هایشان دور نگه داشته می شوند. گوش دادن به حرف هایم
کافی نیست. شما باید درک کنید چه اتفاقاتی در آن چهار سال به سر من آمد و
چشمانتان را خوب باز کنید.»
کارلا می گوید که اگر اقدامی صورت نگیرد، هزاران دختر مانند او درگیر باندهای قاچاق انسان شده و هزاران بار مورد تجاوز قرار خواهند گرفت.
تجاوز ، 43200 بار تجاوز به دختر جوان
